Wim T. Schippers (Jahrgang 1942) hat sich seinen bleibenden Platz in der niederländischen Kultur durch seine Beiträge für Fernsehrprogramme erworben, beispielsweise synchronisiert er Ernie, Graf Zahl und Kermit den Frosch in der niederländischen
Sesamstraat und den Zwerg Happy in Disneys
Schneewittchen (1937). Seine ersten Sporen erwarb er sich in den frühen 60er Jahren in der Bildenden Kunst, die in der Tradition von Marcel Duchamp und Kurt Schwitters aus den klassischen Disziplinen ausbrach. Willem Theodoor Schippers, wie er mit vollem bürgerlichen Namen heißt, war Teil der Fluxus-Bewegung und wurde sowohl von der Konzeptkunst als auch der Popart beeinflußt.
Ab 1967 hinterließ er seine Spuren in den Fernseh- und Radioprogrammen, darüber hinaus machte er Theater oder schrieb für bekannte Sänger.
Sein Comic entstand als Spin-off aus einer Fernsehserie. In der
De Fred Hachéshow spielte der Schauspieler Dolf Brouwers ab 1971 die Figur des
Sjef van Oekel, die so erfolgreich wurde, daß sie 1974/75 ihre eigene Sendung
Van Oekel's Discohoek bekam.
Zitat:
Van Oekel
Vanaf 1971 werkte Schippers opnieuw voor televisie. Met Ruud van Hemert, Gied Jaspars en Wim van der Linden bedacht hij De Fred Hachéshow en een show met Barend Servet Barend is weer bezig. Schippers was verantwoordelijk voor de teksten en het decor. Voor het personage Sjef van Oekel (gespeeld door komiek Dolf Brouwers) betekenden deze beide programma's een doorbraak op het scherm. De beide shows, waarin sociale conventies en taboes werden doorbroken, waren vooral onder de jeugd erg populair. In 1974-75 kreeg Van Oekel een eigen show: Van Oekel's Discohoek. In de laatste uitzending verscheen Schippers voor de eerste keer als Jacques Plafond. Naar aanleiding van de televisieshows werden ook een paar singles uitgebracht. In 1978 schreef hij de televisieserie Het is weer zo laat!, ook wel bekend als Waldolala, met wederom Dolf Brouwers in de hoofdrol.
Rond Van Oekel verscheen een reeks stripverhalen, getekend door Theo van den Boogaard. De strips werden goed verkocht en er verschenen vertalingen in Frankrijk (waar de hoofdpersoon Léon van Oukel heette, later: Léon-La-Terreur), Duitsland (Julius Patzenhofer), Denemarken en Spanje. Brouwers ontving echter niets van het met de strips verdiende geld, hoewel hij wel werd afgebeeld. Bovendien wenste hij niet langer vloekend of in pornografische situaties in beeld te worden gebracht. Hij spande een rechtszaak aan. Het tegenargument van Schippers was dat Sjef van Oekel een fictief personage is dat door Schippers zelf is verzonnen. In 1991 besliste de rechter dat Brouwers niet langer mag worden afgebeeld in "obscene of pornografische scènes". Over de financiële vergoeding bereikten Schippers en Brouwers een schikking. In 1997 onthulde Schippers samen met Willy Dobbe in Olst het Willy Dobbeplantsoen, dat in veel van zijn programma's als decor fungeerde. Het plantsoen in de televisieserie werd, naar een idee van Wim T. Schippers, ontworpen door decorbouwer Jaap de Groote.
|